Loading...

Category: សម្បត្តិបេតិកភណ្ឌពិភពលោក

Auto Added by WPeMatico

២៦ឆ្នាំក្រោយ សមាគមសិល្បៈ «សុវណ្ណភូមិ» ឈានដល់បន្ទាត់ក្រហម ប្រកាសបិទទ្វារ (មានវីដេអូ)

ឈានមកដល់ថ្ងៃនេះ សមាគមសិល្បៈ «សុវណ្ណភូមិ» មានអាយុកាល២៦ឆ្នាំមកហើយ រាប់ចាប់តាំងតែឆ្នាំ ១៩៩២ ដែលជាសមាគមសិល្បៈមួយដែលបានលើកស្ទួយ សិល្បៈបុរាណដែលផ្តោតខ្លាំងលើ ល្ខោនស្រមោលស្បែកធំ ដែលជាទម្រង់សិល្បៈបុរាណដ៏ចំណាស់ជាងគេមួយរបស់កម្ពុជា។ ទម្រង់សិល្បៈនេះត្រូវបានទទួលស្គាល់នឹង ចាត់បញ្ចូលជាសម្បត្តិបេតកភណ្ឌមនុស្សជាតិ អរូបិយ របស់អង្គការ យូណេស្កូ កាលពីថ្ងៃទី២៥ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០០៥។ ជីវិតរសាត់អណ្តែត សមាគមសិល្បៈសុវណ្ណភូមិ ក្នុងគោលដៅលើកស្ទួយទម្រង់សិល្បៈដែលជាកេរដំណែលដូនតាខ្មែរ ហាក់ដូចជាលេចផុសៗ ទៅតាមកាលៈទេសៈ ត្បិតអីកាលគាំទ្រ ទម្រង់សិល្បៈបុរាណ ហាក់នៅមានកម្រិត ព្រមជាមួយនឹងការទ្រទ្រង់ គាំពារ ក៏ពុំសូវជាមានធំដុំ។ ម្តងម្តាលក្រៅពីការសម្តែងនៅរោងល្ខោន ២ថ្ងៃក្នុងមួយសប្តាហ៍ (ថ្ងៃសុក្រ និងថ្ងៃសៅរ៍) មានក្រុមហ៊ុនមួយចំនួនអញ្ជើញ សមាគមទៅសម្តែង តែភាគច្រើនលុះត្រាតែមានកម្មវិធីណាមួយ ឬក៏បុណ្យទានធំៗ។ រៀបរាប់តាមរយៈវីដេអូរបស់ប្រធានសមាគមទាំងទឹកភ្នែក លោក ម៉ាន់ កុសល ពិតជាសោកស្តាយ ដោយតម្រូវឲ្យលោកសម្រេចចិត្ត ប្រកាសបិទ រោងល្ខោន ដោយក្តីអាឡោះអាល័យ។ កត្តាមួយចំនួនដែលជះឥទ្ធិពលលើការសម្រេចចិត្តនេះ មានជាអាទិ៍៖ កត្តាគាំទ្រ ដែលល្ខោនស្រមោលហាក់មិនសូវមានប្រជាប្រិយភាព បើប្រៀបហ្នឹងសិល្បៈសម័យ ឬក៏សិល្បៈបុរាណដទៃទៀត។ កត្តាហរិញ្ញវត្ថុ ដែលសិល្បៈទម្រង់នេះតម្រូវឲ្យមានការចាយវាយច្រើន លើការផលិតស្បែក […]

View Details

ពីនេះពីនោះ អំពី “ល្ខោនខោល” កម្ពុជា និងគម្រប់ខួប១ឆ្នាំ នៃការចូលជាសម្បត្តិបេតិកភណ្ឌអរូបិយ នៃមនុស្សជាតិ

បើយោង​តាមសៀវភៅ​ល្ខោនខោល របស់ព្រឹទ្ធាចារ្យ​ផ្នែក​វប្បធម៌ខ្មែរ និង​​តែងនិពន្ធ លោកតា ពេជ្យ ទុំក្រវ៉ិល បាន​សរសេរ​ថា នៅ​លើ​សិលាចារឹក K.99 នា​សតវត្សរ៍ទី១០ គេឃើញ​មានទម្រង់​ល្ខោន​មួយ​ឈ្មោះ «ភាណី»។ រ្មាំ ឬរមាំភាណី គឺជាអ្នក​រាំភាណី សុទ្ធតែ​ជាប្រុស ហើយ​ត្មឹន​ភាណី គឺ​តន្រ្តីករ​សម្រាប់​ល្ខោន​នេះ ក៏​សុទ្ធ​តែ​ប្រុស​ដែរ។ ទោះជាយ៉ាងណា​ក៏ដោយ ល្ខោនភាណី ឬល្ខោនខោល ដែល​បុព្វបុរស​ដូនតាខ្មែរ បានកត់​ត្រា​ទុក​ក្នុងសិលាចារឹក​ លេខ K-៩៩ និង​ក្នុង​សិលា​ចារឹក​ លេខ K-២៧០ អ្នក​ស្រាវជ្រាវ និង​ចង​ក្រង​ឯកសារ​មួយ​ចំនួន​មានជំនឿ​យ៉ាង​មុតមាំ​ថា ទម្រង់​ល្ខោន​ភាណី ឬល្ខោន​ខោល​នេះ ប្រាកដ​ជា​មាន​កំណើត​នៅ​លើ​ទឹកដី​នៃ​មាតុភូមិ​កម្ពុជា​​តាំង​ពីមុន​សតវត្សរ៍​ទី១០។ នៅ​សម័យអង្គរ ល្ខោនខោល ត្រូវ​បាន​អភិវឌ្ឍ​ដោយ​បុរស​ទាំងស្រុង ក្នុងការ​រាំប្រចាំ​នៅព្រះរាជ​វាំង​បុរាណ​ខ្មែរ។ ហើយភាពខុស​ប្លែក​ពីគេនៃល្ខោននេះ ត្រង់​ថា​តួសម្ដែង​ទាំង​អស់​សុទ្ធ​តែ​ជា​ប្រុស ហើយ​គ្រប់​តួអង្គ​សម្ដែង​ត្រូវ​ពាក់​ក្បាំង​មុខ​លើក​លែង​តួនាង​តែ​ម្នាក់​គត់។ ហេតុ​ផល​ពិត​ប្រាកដ​នៅ​តែ​មិន​ទាន់​ដឹ​​ង​ច្បាស់ ប៉ុន្តែ​អ្នកស្រាវជ្រាវ​បាន​បង្ហាញ​ថា ដោយ​សារការ​ដុះដាល​នៃ​សាសនា​ធ្វើឱ្យ​សាសនា​ព្រាហ្មណ៍​មាន​ជម្លោះ​ជាមួយ​សាសនា​ព្រះពុទ្ធ​ នៅ​ក្នុង​រាជ​កាល​ព្រះ​បាទ​ជ័យវរ្ម័ន​ទី៧ (១២៤៣-១២៩៥)។ ក្នុង​នោះ​មាននារី​របាំ​ជាច្រើន​ត្រូវ​បាន​សម្លាប់ និង​ធ្វើជា​ស្រី​កំណាន់។ ដូច្នេះ​ទើបមាន​ការហ្វឹក​ហាត់​អ្នក​របាំ​បុរស ដើម្បី​បង្កើត​របាំនេះ​ ផ្អែកទៅ​លើ​លទ្ធិ​អ្នក​កាន់​សាសនា​ព្រះពុទ្ធ។ បើតាម​សង្ឃដីការ​បស់សម្តេច​ព្រះសង្ឃរាជ​ ជួន ណាត ដែលបានកត់​ទុកក្នុង​វចនានុក្រម​ខ្មែរ […]

View Details